Masakra jak dobrze być w domu po całym dniu nauki. Szkoła
oficerska męczy w pełni.
Zjadłem spokojnie obiad, przy ukochanym telewizorku
Po sytym posiłku powieki zaczęły mi ciążyć. Dlatego też
przykryłem się kocem i wpadłem w stan pół snu.
Gdy nagle słyszę brzęczenie, dochodzące ze stołu. Leniwym
ruchem sięgnąłem po telefon, był to sms od mojej przyjaciółki Asi.
Mam dość tego zajebanego życia, Marcin odezwał się po trzech
miesiacach że to nie ma sensu żadnego. Wole zasnąć wiecznym snem niż się
męczyć.
Ja pierdole, masakra jeszcze to.
Wykręciłem nr do mojego wuja, który pracował w bazie
wojskowej, na grunwaldzkiej.
-Siema wujek potrzebował bym ambulans wojskowy tak za pięć
minut?
-Po co?
-Hmh jest problem z moją koleżanką.
-Dobra, nie wgłębiam. Za trzy minuty będzie u cb karetka.
-Dzięki wujek
Szybko się ogarnąłem, ubrałem mundur. Zamknąłem dom na
cztery spusty, i wybiegam przed kamienice.
Karetka tam już na mnie czekała.
Wsiadłem do szoferki, wymieniłem uściski dłoni.
-Gdzie jedziemy panie chorąży?
-Osiedle Lecha 76,na sygnale i właczcie 3w squad licencja na
zabijanie. Muszę rozluźnić się.
-Spoko Wilk.
Jechaliśmy przez puste ośnieżone ulice, dźwięk głośnika
wprowadził mnie w trans.
Zacząłem myśleć o wszystkim, ile to ja Asie znam.
Ile razem przegadaliśmy godzin.
Masakra a teraz jadę na sygnale karetką aby nie dopuścić do
jej śmierć.
karetka zatrzymywała się pod znajomym mi budynku.
Zadzwoniłem na domofon.
-Kto. Rozległ się głos w domofonie.
-Żandarmeria wojskowa.
-Proszę.
Wbiegłem po schodach, mama Asi stała w drzwiach.
-Marcin co się stało.
-Jest Asia ?
-Zamkneła się w swoim pokoju, a co?
-Okey proszę prowadzić do niej.
Przeszliśmy przez korytarz, staneliśmy przed pokojem Asi.
-Asia, otwórz drzwi kolega do ciebie przyszedł.
Kompletna cisza.
Głośno zapukałem w drzwi, nadal grobowa cisza.
-Proszę się odsunąć.
Jednym kopnięciem otworzyłem drzwi od pokoju Asi.
-Leżała na samym środku pokoju wokół leżały rozsypane
tabletki.
Podszedłem do Asi, miała puls ale ustający.
Wziąłem butelkę po tabletkach do kieszeni.
-Jezu Asia co ci jest.
-Niech sie pani uspokoi biorę ją.
-Gdzie?
-Jedziemy do szpitala, mam do pani numer zadzwonię do
jakiego pani ma pojechać szpitala.
Chwyciła mnie za bluze mundurową, i z łzami w oczach
powiedziała.
-Niech ją pan uratuje, jest dla mnie wszystkim.
Wziąłem Asie na ramiona, i zbiegłem po schodach do
ambulansu.
Spakowałem ją do wozu.
I już jechaliśmy na ciemnych ulicach na sygnale.
Chwyciłem za cb radio.
-Na linii alarmowej starszy chorąży Marcin Lipowicz
żandarmeria wojskowa, mamy próbę samobójczą zażycie leków na sennych. Który nas
szpital przyjmie.
Ofiara ma na imie Asia Neko, lat 16 zażyła Nervomix przynajmniej 10 tabletek.
Potrzebuje płukanie żołądka.
-Lipton tu zgłasza się się Krysiewicza, do nas nie ma co
jechać na oddziale panuje epidemia biegunki.
-Tu kurlandzka mamy komplet.
-Okey dzięki.
-Halo Halo Lipton, zgłasza się Raszeja mamy możliwość
przyjęcia.
-Okey dziękuje jedziemy do was.
-Wilk.
-Co obudziła się.
-Jak to w tym stanie ?
-Sam zobacz.
Podszedłem do Asi rzeczywiście miała otworzone oczy.
-Kamil ?
To imię chłopaka Asi.
-Kamil jestem już w niebie.
Nagle oczy wywróciły się na drugą stronę.
Nagle respirator zwariował .
-Kurwa mamy migotanie przedsionków.
-Co robimy Liptom.
-Wkłucie podajemy 10mg digoksyny.
-Jakie efekty?
-Nadal bez zmian.
Nagle rezpirator zapiszczał.
-Usatała akcja serca.
-Szykować rezpirator, dajesz prądem dwu fazowym 200 jonów. A
ja podam adrenalinę i rozpocznę resuscytacje krążeniowo oddechową.
-Żyj kurwa, Asia nie rób mi tego.
Powiedziałem pod nosem
Hmh po drugim wdechu usłyszałem krzyk radość.
-Mamy ją znowu.
-Zajebiście.
Daleko ten szpital?
-Jesteśmy na przy bramie głównej.
Otworzyliśmy drzwi od karetki, i z noszami przemierzaliśmy
przez zapchany korytarz szpitala.
Zawieźliśmy ją na OIOM
Tam już odebrali ją od nas sanitariusze.
-My już damy rade możecie się rozluźnić.
Eh opadłem na krzesło, zadzwoniłem do matki Asi aby ta mogła
przyjechać do szpitala z jej ubraniami .
Po godzinie, z sali wyszedł lekarz.
-Przepraszam to z panem przyjechała Asia Neko.
-Tak, co jej jest ?
-Wypukaliśmy żołądek, i wszystko jest okey.
-Mogę ją zobaczyć.
-Pewnie, jest w sali 312 aktualnie śpi.
Wszedłem do sali, i usiadłem przy jej łóżku.
Trzymałem ją za rękę, mijała godzina za godziną. A ja nadal
tam siedziałem, matka Asi pojechała godzinę temu, bo jutro musiała jechać do
pracy, obiecałem że o nią zadbam.
O poranku, wyszedłem na chwilę po kawę.
Aby nie zasnąć.
I nie uwierzycie kogo zobaczyłem, przez korytarz biegł
jebany amor przez którego tu się dzisiaj znalazłem.
Z bukietem róż,
Dobra to znak dla mnie że powinienem się ulotnić. I jechać
do domu.
W domu już czekało na mnie cieplutkie łóżeczko, nawet się
nie rozebrałem. Tylko glebłem się do łóżka.
Obudził mnie dzwonek do drzwi, na zegarze ściennym
dochodziła godzina 20.
Zaspany otworzyłem drzwi, w drzwiach stała Asia.
-Co tu robisz?
-Godzinę temu, mnie wypisali i od razu pojechałem do ciebie.
Chciałam ci podziękować za to że uratowałeś mi życie.
-Spoks, nie ma za co. Wejdziesz?
-Pewnie.
Zrobiłem jej herbatę i poczęstowałem czekoladowym ciastem.
-Dlaczego pojechałeś, po tym jak ten debil przyjechał ?
-Pomyślałem że chcecie zostać sama.
z nim.
-Nie, wyrzuciłam go nie miałam ochoty na niego patrzeć.Za to
co mi zrobił.
-No to grubo.
I tak spędziliśmy prawie trzy godziny na rozmowie.
-Dobra ja się zmywam.
Powiedziała w końcu.
Odprowadziłem ją do drzwi, tam patrzyłem jak się ubiera. I
zanim poszła spojrzała mi głęboko w oczy. Chwyciła mnie za połyt munduru stanęła
na palcach, spojrzała mi prosto w oczy, poczułem jej zimny nos, aby następnie
poczuci jej usta na swoich.
Otworzyłem szeroko oczy z zdziwienia.
Ale ona tylko na to położyła mi palec na wargach i
powiedziała.
-Wiem że siedziałeś ze mną w szpitalu cała noc.
Mam nadzieje że mnie odwiedzisz w najbliższych dniach.
-No czemu nie.
-Okey to czekam na telefon.
.
